Çocuklarda hiperaktivite tanısı koyabilmek için; görülen hiperaktivite belirtilerinin iki farklı ortamda gözlenmeleri gerekir. Bu belirtileri iki farklı ortamda da gösteriyorlar ise, hareketlerinde süreklilik varsa,günlük yaşamlarını etkiliyorsa hiperaktivite ( hiperaktif ) tanısı koyulabilir. Bu tanıyı çocuk doktorları veya pedagogların yanı sıra,hiperaktivite konusunda uzman olan DEHB ( dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu ) uzmanları da koyabilir.
Çocukları farklı ortamlarda uzun süre gözleyen uzmanlar, gözlemlerinden elde ettikleri verileri, muayene tetkiklerinin sonuçlarını, aile bireyleri ve öğretmenlerle yapılan görüşmelerden elde edilen bilgileri birleştirerek çocukların göstermiş oldukları davranışlar analiz edilir. Hiperaktivite belirtileri ile kıyaslanan bu bilgiler ve davranışlar sonucunda hiperaktivite veya dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğunun ikisini birden koyabilirler. Uzmanlar tarafından gözlemlenmeyen, aile bireyleri ile görüşülmeyen ve çocuk hakkında bilgi toplanmadan hiperaktivite tanısı konulamaz. Her aşırı hareketli olan veye dikkat eksikliği gösteren çocuk için hiperaktivite tanısı konulması doğru değildir.
Hiperaktivite eksikliğinin sebepleri
Dikkat eksikliği olarak da tanımlanan hiperaktivite rahatsızlığının sebei kesin olarak bilinmemektedir. Ancak yapılan araştırmalara göre elde edilen bilgiler şu şekildedir:
Hiperaktivite rahatsızlığı olan çocukların beyinlerinin ön kısmında yer alan limbik sistem olarak adlandırılan impuls iletim kanallarının çalışmalarında bozukluk olduğu tespit edilmiştir. Beynin ön kısmında yer alan limbik sistem;konsantre olma, davranışları kontrol etmesi, hafıza, motivasyon, planlama, yoğunlaşma konularında iletim yapılmasını sağlayan iletici kanallar bulunduğu için hiperaktivite rahatsızlığına yol açtığı bilinmektedir.
Annelerin hamilelik dönemlerinde, aşırı ilaç kullanmasından, alkol vb zararlı madde kullanmalarından, enfeksiyonlara bağlı rahatsızılıklara maruz kalmasından, doğum esnasında bebeğin kordona dolanması gibi sebeplerden limbik sistemin zarar görmesi veya yavaş gelişim göstermesi nedeni ile iletim kanallarının çalışması ile ilgili sorunlarla karşılaşılır ve hiperaktivite meydana gelir.
