Her gün, yeni bir “nanoteknoloji” ürünü insanlığın kullanımına sunulmaktadır.Rujlar, boyalar, hasta hücreleri robot gibi tedavi eden haplar bunlardan sadece birkaçı. Hayatımıza kolaylık sağladığı ve hatta çığır açtığı iddia edilen bu yeni ürünlerden birisi ise de: “Mucize su” idi. Ekrenlar da geniş yer bulan suyun, hastalıklı organizmaları hücre duvarında delikler açarak öldürdüğü belirtiliyor.
Bu tespit çok doğru, “nano ürünler” hücre duvarını delebilmektedir. Hücrenin normal boyutlarıyla karşılaştırıldığında, bir nano parçacık, samanlıkta kaybolmuş bir iğne gibidir! Dolayısıyla“nano parçacıklar”, hücre içinde rahatlıkla dolaşabilmekte, gerekli düzenlemeleri gerçekleştirebilmektedir.
Amaçlanan nokta, hastalıklı bölgeye nüfuz eden atomların, hızla yayılarak hasta hücrelerin yerine geçmeleridir. Bu şekilde acısız ve ağrısız tedavinin kapıları açılmış olacaktır. Vücuda enjekte edilen “nano cerrahlar”; virüslere, bakterilere ve sinir sisteminde tahribatlara sebep olan asitlere meydan vermeden, bağışıklık sisteminden etkili olacaklardır.
Ancak bu atomlardan üretilen basit bir ilacın bile, derinin üzerinden insanın vücuduna hızla nüfuz edip, ciğerlerde nasıl büyük tahribatlara yol açtıcağı, pek az bilim adamı tarafından dikkate alınmaktadır.
Dizel makinelerde ve güç fabrikalarında kullanılan, oldukça küçük zerreler, insanların akciğerlerinde, büyük tahribata neden olabilirler. İçinde metal ve hidrokarbon barındırmaktadırlar.
“Nano parçacıklar”, mikro yapıda oldukları için, deriden vücuda, oradan da ciğerlere ve sindirim sistemine rahatlıkla ulaşabilmektedirler. Bu durumda, hücreye zarar veren mikroorganizmaların üremesine neden olabilir.
İnsan bedeni, temas ettiği doğal olan tüm maddelere karşı toleranslıdır. Fakat zehir içeren hiçbir maddeye bağışıklığı yoktur.
